تو را ای سکینه ؛ به هستی ؛ چو فرقان به گیتی بدیدم
تو را ای قلب عالم ؛ همه در تب و تاب جان بدیدم
تو را چون شبیه ستاره ؛ فرا روی انسان بدیدم
تو را آیه آیه ؛ چو انوار قرآن بدیدم
تو را نور بستان ؛ گلستان بدیدم
تو را بحر دریا ؛ فرا راه دریا بدیدم
تو را هستی دل ؛ چو ماوای جان ها بدیدم
تو را دل ستان ؛ دل افزا بدیدم
تو را روح همتا ؛ چو انوار یکتا بدیدم
تو را عشق خالق چو عشاق به یوم ؛ انتظاران بدیدم
تو را قلب طه ؛ چو انفاس یاسین بدیدم
تو را آخرین در(د-باضمه و ر-مشددباکسره)خالق ؛ مصفای دل ها بدیدم